در مورد كسى كه نسبت به وجود خداوند شك دارد و يا خيال مىكند كه شك دارد مىفرمايد:
«أفى الله شك فاطر السموات و الارض؛ آيا در وجود خدا شك مىكنيد، كسى كه خالق آسمانها و زمين است»
، (ابراهيم / 10).
اين آيه بدين معنى است كه با ديدن آسمانها و زمين، ❌شك نمودن در خالق آنها شكى معقول نمىباشد.
✅اميرالمؤمنين على(ع) در اين زمينه كلام بسيار زيبائى دارد. ايشان فرموده است:
تعجب مىكنم از كسى كه خلق خدا را مىبيند ولى در وجود خالق آنها شك مىكند، (نهجالبلاغه، حكمت 121، ص 422).
♻️شك در وجود خدا مانند آن است كه انسان :
✅ساختمانى را ببيند و در وجود بنّاى آن شك نمايد،
✅كتابى را مطالعه كند؛ ولى نسبت به وجود نويسنده آن شك كند،
✅شعرى را بخواند؛ ولى در وجود شاعر آن شاكّ باشد
✅و يا به قول متكلمين، صنع را مشاهده نمايد؛ ولى در وجود صانع آن شك داشته باشد،
✅ به نظر فلاسفه، با معلول آشنا باشد، ولى در وجود علت آن شك نمايد
✅و يا به بيان عرفا، مظهر را ببيند؛ ولى در وجو مُظهر آن تشكيك نمايد.
آيا به نظر شما چنين شكهائى معقول است؟🤔🤔
